اختلال شخصیت اسکیزوئید
مهم ترین ویژگی افراد دارای اختلال اسکیزوئید فقدان روابط بین فردی و بی تفاوتی نسبت به این روابط است.در این افراد الگوی فراگیری از دل گسستگی در تمامی موقعیت های ارتباط اجتماعی وجود دارد.اغلب این افراد کناره گیر و منزوی معرفی می شوند و سعی می کنند ارتباط کمی با دیگران داشته باشند و از تماس هایی که برقرار می کنند فارغ از اینکه چقدر در کانون تمرکز باشند یا خیلی کم رضایت داشته یا اصلا رضایت ندارند.بیشتر وقت این افراد به تنهایی می گذرد و از هرگونه فعالیتی که مستلزم تماش با دیگران باشد امتناع می ورزند.
در ابراز عواطف نیز با محدودیت چشمگیری روبرو می شوند و ممکن است سست و بی حال به نظر برسند.خُلق این افراد معمولا تا حدودی منفی است و تغییرات خلقی منفی یا مثبت چشمگیری در آنها روی نمی دهد.
افراد دارای این اختلال تمایلی به ایجاد روابط نزدیک چه با ماهیت جنسی و چه عشق افلاطونی ندارند.
بین افراد اسکیزوئید و اسکیزوتایپال چندین شباهت خاص وجود دارد.مهمترین ویژگی اسکیزوتایپال ها ناراحتی شدید آنها در روابط نزدیک و ظرفیت پایین برای این روابط، رفتار نامتعارف و تحریف های شناختی یا ادراکی است.
این بیماران اغلب نشانگان یا تجارب روان پریشانه در حد زیر آستانه بالینی نظیرسؤظن یا اعتقاد به اینکه سایرین در مورد آنها صحبت می کنند یا به آنها صدمه می زنند را دارند.این افراد همچنین فاقد روابط دوستانه هستند، در موقعیت اجتماعی مضطرب می شوند و ممکن است به شیوه ای رفتار کنندد که دیگران آنها را عجیب غریب بدانند.
اگر بیمار در موقعیت های اجتماعی مضطرب شود ممکن است از درمان نیز اجتناب کند و به درمانگر نیزسؤظن پیدا کند.
بنابراین متخصص بالینی باید بررسی کند آیا مورد اعتماد بیمار هست یا خیر.