اختلال شخصیت مرزی

 

اختلال شخصیت مرزی اختلال نسبتا شایعی است که با بی ثباتی چشمگیری مشخص می شود که بسیاری از جنبه های کارکرد فرد در حوزه های روابط بین فردی و عواطف و رفتار را در بر میگیرد.

این اختلال و هزینه های اجتماعی زیاد آن قابل قیاس با اسکیزوفرنی است.این اختلال با خطر خودکشی بالایی همراه است و باعث تخریب قابل ملاحظه ای در زندگی فرد می شود.بسیاری از افراد دچار این اختلال باهوش و با استعداد هستند اما این اختلال مانع رشد آنها می شود.بسیاری از آنها مشکلات زیادی در اتمام تحصیلات دارند.اصلا کار نمی کنند یا از مشاغلی پایین تر از حد توانایی خود برخوردار هستند.اغلب به خود آسیب می زنند و در سؤ مصرف مواد به عنوان نوعی خوددرمانی درگیر می شوند.بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به علت فوران های خشم و بحران هایشان در موقعیت های سلامت روان، شهرت بدی دارند.آنها اغلب انفصال وبی تفاوتی را تنها راه زنده ماندن و کنترل زندگی خود می دانند و از راهبردهای زیادی برای حفظ این ذهنیت استفاده می کنند که شامل اجتناب شناختی از احساس و فکر کردن، صحبت نکردن، خوابیدن، استفاده از الکل، دارو و حتی خودکشی یا رفتار خودکشی گرا است.

بیمار ممکن است ظاهرا منطقی و سالم به نظر برسد اما این سلامتی واقعی نیست زیرا بیمار مسائل مهم خود را سرکوب کرده است.