اختلال شخصیت خودشیفته

 

 

 

اصطلاح خودشیفته یا نارسیسم ریشه در یک اسطوره یونان باستان در مورد نارسیوس دارد.

افراد خودشیفته دیدگاه مبالغه آمیزی در مورد برتری و خاص بودن خودشان دارند.با این وجود خودشیفتگی به جای اعتماد به نفس بالا، انعکاسی از اشتغال ذهنی به خود در قالب خود بزرگ سازی است.این افراد از نظر جستجو برای دستیابی به مقام و منزلت خیلی فعال و رقابت کننده هستند.برای آنها مقام یا منزلت به عنوان نشانه ای از میزان ارزشمندی شخصی محسوب می شود.

افراد خودشیفته نسبت به جایگاه اجتماعی خود احساس غرور می کنند اما نوعی خلا تکان دهنده در پیروی از موازین و انتظارات متقابل اجتماعی نشان می دهند.خودمحوری و بی توجهی نسبت به احساسات دیگران موجب می شود افراد خودشیفته گفتگوهای دوستانه را به نمایش آزاردهنده ای تبدیل کنند، زیرا صرفا از خودشان صحبت می کنند.

طرز رفتار صمیمانه اما فریبنده آنها ممکن است در اثر طغیان های خشم تکبرآمیز و اظهارنظرهای بی رحمانه یا اعمال فاقد حساسیت به دیگران تخریب شود.

آنها در تعامل های خود کاملا قضاوت گر، جزم اندیش و محکم هستند زیرا معتقدند که نسبت به دیگران برتر هستند و قضاوت بهتری هم دارند.