اختلال شخصیت پارانویید

اختلال شخصیت پارانویید

افراد دارای شخصیت پارانویید با تمایل مستمر و غیرواقع بینانه ای در تعبیر نیات و رفتار دیگران به صورت تحقیرکننده یا تهدید آمیز مشخص می شوند اما این افراد نشانه های روان پریشی پایداری مانند هذیان و توهم را ندارند.

این اختلال اغلب از همان آغاز درمان آشکار نیست و به سادگی نادیده گرفته می شود.این اختلال ریشه در کمبود اساسی اعتمادی دارد که از بدرفتاری والدین و فقدان عشق مستمر آنها ناشی می شود.در چنین شرایطی کودک می آموزد که انتظار رفتارهای آزار دهنده را از سوی دیگران داشته باشد و نسبت به نشانه های خطر گوش یه زنگ باشد و به منظور دفاع از خویش به سرعت عمل کند.گوش به زنگی فرد باعث می شود که کوچکترین نشانه واکنش منفی از سوی دیگران را کشف کند و به شدت به آن واکنش نشان دهد.بیمار در عین حال از تاثیر نگرش های خصمانه خود بر دیگران آگاهی دارد.

فقدان اعتماد در افراد پارانویید را عامل اصلی در اختلال شخصیت پارانویید توصیف کرده اند.این افراد به سرعت مشکلات خود را انکار یا کوچک نمایی می کنند و اغلب آگاهی کمی در مورد تاثیر رفتار خود بر دیگران دارند.

اغلب افراد پارانویید را به سادگی می توان با توجه به ویژگی های شکاکیت غیرمنطقی آنها شناسایی کرد.